Day 13 - The return

De reis zit er echt op, vandaag om 09:20 vertrekt onze eerste vlucht uit San Francisco. De luchthaven is vanaf het hotel 45 minuten rijden en we moeten 3 uur voor Vettel aanwezig zijn en ook nog een auto met schade inleveren. Het wordt dus een vroegertje. 

Om er zeker van te zijn dat we ons niet verslapen zijn onze beider telefoons ingesteld op 2 verschillende wektijden en heb ik Olivier gevraagd ons om 04:15 te appen. Het heft gewerkt, om 04:15 staan we naast het bed, om 05:00 zitten we in de auto.

Het inleveren laan de auto levert nog een leuke topografisch gesprek op.

• Alamo meneer: Where did the accident happen?
• Ik: Willits.
• Meneer: Willits? That’s not in California? (Mijn auto heeft Colorado platen).
• Ik: Yes, it is in California.
• Meneer: Ah, near Los Angeles.
• Ik: No, just up north of San Francisco.
• Meneer: Oh...?
• Ik: Near Cloverdale.
• Meneer: Fort Lauderdale?

De topografische kennis van de gemiddelde Amerikaan houdt op bij de hoek van zijn straat. Ik geef de discussie op en hij gelukkig ook. Het is te vroeg voor dit gesprek. Meneer schrijft met stift het accident report number op het raam van de auto. Morgen zijn collega’s op een kaart van California, niet Colorado of Florida het pittoreske Willits opzoeken. 

Het inchecken gaat soepel, de 3 uur van te voren aanwezig zijn was wat overdreven, maar levert wel ruimte voor ontbijt en rustig naar gate 90 (?! En het zijn er ook echt 90, alleen bij deze terminal. En er zijn 5 terminals, A t/m E. Hoezo Schiphol is groot?). Hobbelend vliegen we door een helder luchtruim in een kleine 4 uur naar Houston. Ook daar een relaxte overstap. Geen sprintje zoals op de heenreis en nog meer hobbelend vliegen we door naar Amsterdam om daar 9,5 uur later te landen. We zijn weer thuis. Onze eerste moeder en zoon road trip zit erop.