Day 6 - Magnificent trip to Hollister

19 augustus 2018 - Hollister, California, Verenigde Staten

nog meer. Vandaag weer een echte roadtrip dag voor de boeg, 4,5 uur rijden naar Hollister. We nemen uiteraard weer highway 101, maar via highway 5 was het ook niet echt sneller. Voor we bij highway 101 zijn volgen we eerst route 33 en route 198. Blijkbaar niet een gebruikelijke route. Mijlenlang komen we gen auto’s tegen. Niet heen en niet terug. Toch blij dat we bij vertrek nog even getankt hebben en water, koekjes en druiven mee hebben. Als ontbijtstop had ik Avenal in gedachten. Waar Lost Hills de huizen en bewoners mist, mist Avenal de fastfood tenten of enige andere restaurants en tankstations. Er is één schimmige donut annex Chinese noodlesoep tentje. De lichtbak zegt ‘open’, maar dat kan ook zijn omdat het knopje vergeten is uit te zetten. We rijden verder op onze koekjes, druiven en cola als substituut voor koffie.

Bij Coalinga wordt de drang naar koffie te groot en stoppen wij bij de Burger King. De eerste (en als het aan mij ligt enige) tijdens onze trip. De horeca in Coalinga is beperkt, zo bleek ook toen de kerk(en?) uitging(en). Waren we eerst de enige bezoekers, ineens stond er een rij bij de balie. De halve bevolking van Coalinga was binnengestroomd, de andere helft ging door de drive-thru. De koffie was Amerikaans slap, maar hield me voorlopig weer wakker.

Na Coalinga draaiden we route 198 op en het landschap veranderde weer. We reden de heuvels (bergen?) in en de uitzichten waren geweldig. Zo ver als je kon kijken geen huis, mens of auto te zien. Volledig verlaten vlaktes strekten zich voor ons uit. Ook hier geen auto’s op de weg, maar wel een gloednieuw geasfalteerde weg. Je vroeg je af voor wie, maar wij waren er blij mee. Het was het beste wegdek tot nu toe. De snelwegen en andere routes zijn slecht. De resten van autobanden wijzen je de weg naar de volgende stop.

Maar terug naar het uitzicht, magnifiek. Zelfs mijn 15-jarige puberzoon liet de muziekkeuze voor wat het was en keek zijn ogen uit. Mijlen en mijlen ver kunnen kijken en nog geen elektrapaal zien is dan ook iets wat voor ons Nederlanders haast onbestaanbaar is. Een enkel oud hutje, wat zwarte koeien (lekker kleurtje in deze hitte)  en prikkeldraad (the wire that fenced the west) was al dat we zagen over 48 mijl.

Luka besloot na het fotograferen van de koeien de auto’s die we tegen kwamen te fotograferen. We kwamen op 15 foto’s.

Bij San Lucas nemen we de highway 101 verder naar het noorden. Als volgende stop hadden we Monterey ingedachte, maar onze billen zijn wel langzaamaan klaar mt de rit. We laten Monterey links liggen en besluiten direct door te rijden naar Hollister. Na een lange maar mooie rit komen we daar om 17:00 aan. Een mooi, echt hotel met koffiemachine en strijkbout, wat wil een mens nog meer..

Foto’s