Day 11 - Exploring San Francisco

Eindelijk in San Francisco, dus tijd om de stad te verkennen. Rugpijnen en hoofdpijnen van slaaptekort (de slaapkamer was erg warm) en botsauto spelen worden met paracetamol onderdrukt en we gaan de stad in.

Omdat we eindelijk geen idee hebben waar te beginnen zetten we blind een pin op de kaart en vertrekken. We starten bij Golden Gate Park. Een must zegt de Lonely Planet, geen idee waarom zeggen wij, dus een volgende pin wordt gezet. We hebben dit bezoek echt goed voorbereid. De tweede pin staat op een parkeerplaats op de hoek van Van Ness Avenue en Golden Gate Street, gemakkelijk terugvinden. Het blijkt een valetparking te zijn, dus de auto wordt voor ons weggezet, heerlijk in deze smalle parkeergarage. Voor de man weg rijdt snel gevraagd waar we eigenlijk het beste heen kunnen gaan. Dit bleek een goede zet, want meneer kwam meteen met een waslijst van ideeën, te beginnen met de cable car, dan kwam je eigenlijk wel overal langs.

Vol goed moed op weg naar Powell/Market Street waar de cable car start. Dagkaart gekocht en in de rij gaan staan. Een uur later eindelijk aan boord. Rug- en hoofdpijn waren inmiddels naar flinke hoogte gestegen. Met de cable car gevuld met Fransen naar Fisherman’s Wharf. Wat zijn Fransen ontzettend irritante toeristen! Doorlopend schreeuwen, naar elkaar, naar passanten (er was een Fransen invasie) of gewoon in het algemeen. Luka en ik waren het helemaal zat en blij dat we bij Fisherman’s Wharf konden uitstappen. In de Starbucks, die hier overigen wel te drinken is, bijgekomen en paracetamol level op niveau gebracht. Vervolgens gewandeld naar Pier 39, de harborseals. De beestjes krijgen hier veel meer te eten dan in Monterey, maakten meer lawaai, maar verder net zo inactief.

San Francisco staat blijkbaar op het reisprogramma van velen want het was overal erg druk en we hoorden meer talen dan Amerikaans. Los Angeles was minder druk en op alle tussenliggende plaatsen tijdens onze reis waren we met regelmaat de enige buitenlanders. 

Eigenlijk waren we het een beetje zat geworden. We hebben een indruk gekregen van San Francisco en voor nu was het voldoende. Omdat Luka nog een sportwedstrijd te goed had gingen we op zoek naar dat aanbod. De 49ers speelde niet, maar de Oakland Raiders wel. Via Ticketmaster kaarten gekocht, snel langs het hotel voor dikkere kleding (de avonden zijn hier koud (13 graden)) en op naar de Coliseum in Oakland. Ergens in een grasveld de auto geparkeerd, tussen de vele Chevy’s en andere pick-ups, brr, en 10 minuten lopen naar het stadion. In het stadion lang gezocht naar ons vak, om er achter te komen dat die VIP ingang ons vak was. We kregen bandjes om en werden in een verwarmende ruimte met bars en eettentjes zonder rijen. De door mij goedkoop gekochte kaarten waren waarschijnlijk in oorsprong niet zo goedkoop. Luka helemaal happy.

Stipt om 19:30 begint de wedstrijd met het zingen van het volkslied door een lokale superster, het presenteren van de spelers en de cheerleaders, de Raiderettes huppelen er vrolijk op los. De tegenstander is Green Bay Packers, altijd moeilijk. De wedstrijd gaat lang gelijk op en de time-outs lijken voor mij, de leek, eindeloos. Luka geeft me en spoedcursus in de regels. Ik denk dat ik nog wel een paar seizoenen nodig heb.

Drie uur later hebben de Raiders met 13-6 gewonnen en ben ik ongeveer aan mijn stoeltje met kussentje vastgevroren. Ik was vooral ook erg blij met de winst can de Raiders, omdat wij in een Raiders vak zaten en met out of State kentekenplafen geparkeerd stonden tussen allemaal Raiders auto’s en hun fans allemaal best groot en ruig eruit zien.

De rit terug is niet zolang als heen, maar nog altijd 45 minuten. Het is onze eerste late avond in Amerika. Gevloerd liggen we middernacht in bed.