Day 9 - A day with many faces

Nu komen er twee dagen van lange ritten, we gaan de Redwood bomen bij Leggett. Het is een lange rit, maar naar mijn mening de moeite waard. We doen niet veel culturele activiteiten, dus dan moet er maar war meer natuur bezocht worden. De rit begint redelijk voorspoedig. Het verkeer is druk, maar hous je daarmee ook wakker. We rijden recht omhoog de Route 101 op, dwars door San Francisco over de Golden Gate, door de wijnvelden van Napa Valley, over nog een lang stik vlak landschap en dan de bossen in. Appeltje eitje.

Bij de Golden Gate is het helaas zeer bevolkt, maar we zien hem overmorgen toch weer.

Net boven de Golden Gate in Mill Valley stoppen we voor benzine en koffie bij een All Organic winkel. De supermarkten bieden hier veel biologische producten aan, sommige, zoals deze alleen maar. Geen Oreo koekje te krijgen 😢. De prijzen zijn niet, of juist wel biologisch. De organic Oreo gaan voor $ 4,00 voor een pakje en zijn daarme de prijspakker. De chocolatechip voor $ 5,50 per pak laten we liggen. Dde biologische koffie smaakt goed, kikkert op, dus we gaan weer fris en fruitig verder.

De landschappen zijn mooi, gevarieerd en uiteindelijk ook weer eindeloos plat en wat saai. Het eindeloze gedeng van de snelweg houdt ons wakker. De kwaliteit van het wegdek is abominabel. Gaten en scheuren wisselen af met dikke hompen asfalt, ietwat onbeholpen in een gat gedumpt. Overal langs de wegen vind je de rubberen resten van autobanden. Soms een hele band. Eén keer met velg en al.

Bij Willits stoppen we voor een chocolade shake bij McDonalds. Het eerste bezoek aan de golden arches. Na deze treat gaan we voor de laatste 35 mijl naar Leggett. In file rijden we door het stadje heen. Er zijn wegwerkzaamheden die de rit wat vertragen. Bij de laatste stop, heeft helaas de auto achter mij te laat door dat we stil moesten staan. Een kop/staart botsing tot gevolg. En het ging zo goed met deze auto. Alles was nog heel gebleven. Uit de grote Chevy Silverado stapt een dame, Emily Pfeff, met al één been in het gips (?!), maar ze is uiterst vriendelijk en neemt direct alle schuld op zich. Na uitwisseling van gegevens, wat rug- en nekpijn rijden we, met iets meer vertraging door naar Leggett.

De bomen, de wegen, de Drive-Thru-Tree, ze zijn allemaal prachtig, maar botsing heeft er toch wel wat ingehakt. Omdat we vertraagd waren zijn sommige bezienswaardigheden al gesloten of, als we rennen kunnen we nog net even kijken. We genieten dus vooral van de boomtunnel en het rijden langs alle hogen bomen. Een lange wandeling in de natuur zit er even niet in.

Het motel voor deze nacht is de Lone Pine Motel in Garberville. Bij aankomst zijn ze net het zwembad voor verbouwing eruit aan het drillen, maar met 18 graden is het zwemmen wat frisjes. We eten in een Creools restaurant gerund door een verdwaalde kok uit New Orleans. Erg lekker en voor de verandering porties die we ook echt ook op kunnen.

Garberville is een wat vreemd stadje. Het ligt midden in de Avenue of the Giants en draait op volledig op het toerisme dat deze weg oplevert. Veel campers en heel veel bekers. Het oogt echter als een zeer rundown plaatsje met wat vervallen motels (zo ook de onze, maar wel schoon), een vervallen bioscoop, uitgerangeerde tankstations en rommelzaken die zich antiekwinkel noemen.dit gecombineerd met veel zwervers en backpackers op straat geeft het geheel een wat mistiek sfeertje. Diverse joepie films doemen op in je gedachten. De kamer deur gaat goed op slot en wordt gebarricadeerd. Morgen maar beter bekijken in het daglicht.