Day 3 - The rich and famous

Vannacht is Aretha Franklin overleden. Amerika in rouw gedompeld en Trump heeft er weer een geweldige remark over gemaakt. Heel Amerika buigt zich over de vraag wanneer Aretha en in welke hoedanigheid ‘worked for me (Trump) on numerous occasions’.

Voor vandaag staan Beverly Hills en Hollywood Walk of Fame op het programma. Maar niet na eerst een goed ontbijt. Vandaag is More than Waffles aan de beurt. De naam klopt. Ook hier een menukaart met gerechten en combinatie die we in niet een ander land 24/7 zouden willen eten. 
We houden het ontbijt vandaag simpeler en gaan voor de halve porties. Helaas, ook vandaag gaat er wat mee in een doggie bag. De achterbank vult zich al aardig met plastic tasjes. 
Er is deze ochtend een fotoshoot in het restaurant dus het halve aanbod van de zaak komt op de tafel naast ons langs.
De recensent die alles fotografeert beperkt zich toch het nuttigen van de pancakes met bananen, maar oordeelt zeer positief. Wij ook. 

In de auto camera’s op scherp en Beverly Hills in. Eerst door Bel Air, het mindere zusje van BH, maar hier kun je de huizen nog gemakkelijk zien. De grootheidswaanzin is duidelijk zichtbaar. Oprijlanen, ook al is daar geen ruimte voor, grote, dikke en vooral veel auto’s op die oprijlanen. Pilaren aan de gevels, die soms het huis overstijgen, kortom, de rijkdom moet getoond worden. 

In onze oversized compact car rijden we verder naar Hollywood Boulevard. Ondanks zijn roem met de Walk of Fame is het toch ook vooral heel erg een tourist trap en oude zooi. Maar we zijn toerist en komen voor de sterren en parkeren dus de auto om de hoek op een veel te dure parkeerplaats. 

De Walk of Fame heeft zo’n 2000 sterren, zeggen de boekjes. Veel namen zeggen ons niets. Nog meer namen zeggen Luka helemaal niets, maar we lopen stug verder de boulevard op en af. 
De boulevard is wat bizar. Soms stukken met mooie nieuwe panden en goed verzorgde winkels of cafés. Soms stukken met gesloten vervallen panden en aggenebisch ogende winkels of cafés. De geur op deze stukken doet denken aan die van de Aziatische markten aan het eind van de dag als de kinderen onder en ouderen achter de kraampjes niet meer zindelijk danwel incontinent zijn. 
Kortom, het is een contrastrijke omgeving.

Vele sterren uit het verleden en het heden trekken aan ons voorbij. Twee sterren springen eruit. 
De ster van Aretha Franklin vult zich met bloemen, briefjes, foto’s, fotografen, filmploegen, nieuwszenders. 
De ster van Donald Trump vertoond het tegenovergestelde. Zijn ster is vorige week, voor de zoveelste keer vernietigd en ligt onder een plank met een hek eromheen. (Censuur)

Na al deze bling bling zoeken we de rust van de kust op. Wij en vele anderen. Het wordt weer file rijden. Dus maar weer een alternatieve route. Het blijkt dezelfde te zijn als op de heenreis, maar ook deze is nu een stuk drukker. 

‘s Avonds kiezen we voor een romantisch Italiaans restaurant in Malibu. Parkeren aan de kust is $ 35,00 per dag of dagdeel, dus de Italiaan heeft geen zeezicht. De Italiaan heeft wel heel goed begrepen ‘ze eten me arm en drinken me rijk’. Ik had mezelf één glas witte wijn beloofd. Met $ 12,00 per glas blijft dat voorlopig ook het enige glas witte wijn. Luka z’n cola $ 4,00 en mijn dubbele espresso $ 6,00. De drank was duurder dan de maaltijd. 
De terugrit met de ondergaande zon On de rug maakte veel goed.